Recensie Zaterdagavond Parkfeest: Grote modderpoel, maar weinig regen

Gewapend met regenponcho’s in mijn tas en een handvol met bonnen, stond ik zaterdagavond om 19.00 uur stipt in het park. Ik was verbaasd dat het op dat tijdstip nog behoorlijk druk was, aangezien dit de voorgaande jaren vaak niet het geval was. Als eerste stonden de Opposites op het programma, wat ik vooraf wel had ingeschat als een goede opening voor de zaterdagavond. Dit hiphopduo staat bekend om zijn opzwepende optredens en ik had verwacht dat zij het publiek wel mee zouden krijgen. Echter bleek ook bij hen dat het publiek zo vroeg op de avond nog niet in de gewenste feeststemming was. Pas halverwege het optreden stond het publiek vooraan mee te zingen en te springen, de rest van het publiek stond op een afstand rustig te kijken. Erg jammer, als de Opposites op een later tijdstip hadden mogen spelen, denk ik dat het optreden een stuk beter over zou komen.

Een uur later was het de beurt aan Lisa Lois. Deze dame is gezegend met een dijk van een stem en haar soulvolle optreden stond als een huis. Zonder veel bekende nummers zorgde ze wel voor een goede sfeer met haar optreden. Het enige minpunt wat ik kan noemen, is dat Lisa voornamelijk voor relatief onbekende covers had gekozen. De meesten zijn niet bekend met Stone Cold Sober van Paloma Faith of My Baby Left Me van Rox, dit zwakte haar optreden af. Ondanks dit minpunt, pakte ze het publiek wel in op het einde met haar versie van Leonard Cohen’s Hallelujah.

Na het optreden van Lisa Lois kwam een man waarvan de verwachtingen hooggespannen waren: Waylon. Nadat hij vorig jaar af had moeten zeggen vanwege keelproblemen, was hij dit jaar wel van de partij. Eerlijk gezegd stelde dit optreden me teleur, ik had echt een geweldig optreden verwacht, maar de verwachtingen kon hij niet waarmaken. Te weinig bekende nummers en interactie met het publiek, waardoor mensen om mij heen volop door het optreden stonden te praten. Waylon heeft een fantastische stem en de uithalen, die hij er vrijwel moeiteloos uitgooit, zijn indrukwekkend. Maar het pakte me niet.

De laatste act op podium 2 had een hoog ‘Wie?’-gehalte. Werkelijk iedereen die ik vooraf had gesproken, had geen idee wie Dazzled Kid was. En dat terwijl Tjeerd Bomhof (de man achter Dazzled Kid) al ruim 10 jaar aan de weg timmert met zijn band Voicst, en dit niet geheel zonder succes. Groot in de binnenlandse indiescene, klein in Oosterhout. Ik heb genoten van deze rasmuzikant, ook al kreeg hij niet de aandacht die hij zo verdiend had. Mijn tip voor Tjeerd is wel: wees eens wat liever voor je publiek en zeg niet tegen iemand dat hij zijn bek moet houden. Maar dat terzijde.

Om kwart voor 11 was het de beurt aan Kane, de afsluiter van de avond. Ook al ben ik geen fan van deze band, ik moet toegeven dat de show echt staat als een huis. De sfeer zat er goed in, de band had er zichtbaar zin in en de nummers werden goed uitgevoerd. Het viel me ook op dat er veel meer interactie was met het publiek in vergelijking met het optreden van een paar jaar terug. Kane maakte veel goed voor een avond die over het algemeen tegen was gevallen, muzikaal gezien.
Overigens heb ik de beste act niet op zaterdag gezien, maar op zondag. Ruben Hein is een zanger die het verdiende om beluisterd te worden en hij gaf een heel goed optreden. Gaat dat luisteren!

Samenvatting:
+ De gemoedelijke sfeer
+ Een goede en bekende afsluiter
– Veel kwaliteitsverschil in line-up
– Publiek niet snel enthousiast te krijgen

Eindoordeel: 6,5

Gerelateerd artikel: Opinie – Verdient Oosterhout het parkfeest nog wel?