Opinie: Waar zat je met je gedachten

Beste doorrijder, waarschijnlijk heb je zelf ook gehoord van het verschrikkelijke ongeval dat je veroorzaakt hebt op 10 februari om 20:10 uur, en dat het slachtoffer hiervan overleden is. Misschien kun je er niet van slapen, of heb je er een nachtmerrie over gehad. Valt het je niet zwaar om er niet over te kunnen praten, omdat ieder gezond denkend mens je dan aan gaat geven?

Sommige mensen zeggen dat toeval bestaat, maar die betreffende avond was toeval wel heel veel toeval. Iemand is aangereden en honderden meters meegesleept, dat moet je gemerkt hebben. Gezien de carnavalstijd kun je dronken zijn geweest, of misschien zat je in een geanimeerd gesprek, of wellicht had je ruis op je radio of keek je net even naar dat whatsappje wat binnenkwam. Je zat met je ogen niet op de weg en reed iemand aan. Dat kan de beste overkomen, en ik weet ook wel dat voetgangers ook niet heilig zijn.

Tot zover kan ik je nog volgen, maar daarna ging bij mij het licht uit. Een aanrijding is iets wat je beleeft, iets wat je bijblijft, je ziet het gebeuren. Kwam er toen geen mens in je naar boven? Raakte je niet in paniek, of kwam het niet in je op om een ambulance te bellen? Want je bent gaan rijden en hebt degene die je daarvoor aanreed meegesleept, volgens het politierapport. Niet een paar meter, maar honderden meters. Hoe kun je dat nu niet gemerkt hebben?

Uiteindelijk ben je doorgereden, was dat een koude koele beslissing, of was je in paniek? Er lag iemand op de grond en die persoon had je kunnen redden, maar je koos ervoor om door te rijden, en nu is iemand overleden. Een harde waarheid. Waar zat je met je gedachten toen je doorreed, en heb je jezelf proberen te verplaatsen in die persoon. Hoe zou jij je voelen als je op dat moment aangereden werd, en iemand kwam je niet helpen, maar negeert het ongeval en sleept je nog honderden meters mee?

Met deze wetenschap te leven lijkt mij een hel op aarde, ik weet dat dat voor jou ook zo is. Maak je bekend en onderga je straf. Daar krijgen de ouders, geliefden en bekenden van het slachtoffer geen leven meer voor terug. Het is wel de enige manier om te zorgen dat jij ook gaat beseffen wat je hebt gedaan, en waarom je het nooit meer moet doen.