[COLUMN] iPhones en hair extensions

artikel maartje 002

De vluchtelingen blijven maar komen. Ik las ergens in De Correspondent (2016) dat er meer dan zevenduizend vluchtelingen per dag aankomen op Griekse grond. Ondanks dat het land zelf ook in een rommeltje leeft, vanwege de nog steeds aanwezige schulden en boze schuldeisers vanuit de EU en de Europese Centrale Bank, is het dapper. Dat blijkt, omdat het land net vandaag, 21 januari, aangeeft geen kwijtschelding van schulden meer te willen, maar tóch een nieuw soort leningen wilt voorstellen waar pas rente over betaald wordt als de Griekse economie groeit. Ligt het aan mij? Ik zie geen logica. Je staat als land in de min, je hebt de kans van kwijtschelding, maar tóch wil je weer gaan lenen (en ja…dit soort lening vertelt blijkbaar dat de kans op wanbetaling van de Griekjes afneemt). Het zal wel weer over macht en aanzien gaan. Het is natuurlijk een verschrikkelijke domper als je als land jezelf zó hebt moeten verlagen dat de Europese schuldeisers je schulden kwijtschelden. Grieken worden toch ook steeds meer gezien als helden, omdat de vluchtelingenstroom voornamelijk op hun grond aanspoelt, onderkoeld en uitgedroogd. En de Griekse kustwacht kan hier niet zijn ogen voor sluiten. Gelukkig mag Griekenland zich nog bij de EU rekenen, waardoor het sneller op steun kan rekenen van andere landen. En dat gebeurt ook. Er zijn zoveel vrijwilligers uit verschillende Europese landen die hun welvarende handen gebruiken. Ook de welvarende vluchtelingen vangen zij op, omdat deze noodgedwongen gevlucht zijn, met hun iPhone mee uit veiligheid na verder al hun bezit te hebben achtergelaten, omdat hun leven in gevaar was. Ik kan me zo boos maken als ik soms nog steeds van die typetjes (ja, typetjes, die wél over één kam te scheren zijn)  hoor zeggen: “Omg, ik hoorde dat vluchtelingen gewoon iPhone’s en zo hebben…nou, wat komen ze hier dan onze banen afpakken?” Nou, ik zou zeggen: van jou valt niks af te pakken, je kunt alleen kauwgom blazen en hair extensions plakken.
Wat zou je zelf doen? Als ik kinderen heb die, als ze gaan skeeleren, zomaar omver geschoten kunnen worden door een IS-strijder…of als ik zomaar mijn man kan verliezen op een willekeurig moment, sorry, ik zou inderdaad al mijn belangrijkste spullen meepakken en wegwezen! Vluchtelingen krijgen zo weinig respect. Ze hebben een enorm zware weg afgelegd. Half verzopen overgedobberd met een bootje, onderkoeld aangespoeld en afhankelijk geweest van vrijwilligers, daarna soms noodgedwongen illegale paspoorten hebben moeten regelen voor 100 euro om door te kunnen (tja, ik zal het niet ontkennen, hoe sneller je door kan, hoe beter!) en dan met enorm veel moeite en spanning terecht zijn gekomen in modderige, ijskoude vluchtelingenkampen, waar je je kont bijna niet kan keren en waar je, waar je ook kijkt, je zieke, nog steeds onderkoelde mensen aantreft, nog steeds niet op bestemming. En dan vindt men het gek als er soms gevochten wordt. Die frustratie en woede en verdriet onder die barre omstandigheden roept toch agressie op? Als wij nou eens een maand in een modderpoel zouden leven, ijskoud, misschien een partner kwijt, en dan vrolijk lachen en blij zijn? Nou, ik dacht van niet…en dan nog steeds de vraag: bestaat ‘die bestemming’ wel? Dat er elke dag zevenduizend vluchtelingen alleen al in Griekenland aankomen, wat zegt dat over hoeveel mensen er in een jaar verdeeld moeten worden over Europa? Hier moeten we heel creatief voor zijn, koppen samen brengen en brainstormen. Het is te gemakkelijk om te zeggen dat ze maar weggestopt moeten worden in vluchtelingenkampen of terug moeten gaan naar ‘eigen land’. Dan ben je ervan af! Handig! Maar onwerkelijk. De politici kunnen daar écht wat van: van struisvogelpolitiek. Het probleem is er wel, maar het is er niet! Oké, het is duidelijk dat we met een enorm probleem zitten. Vluchtelingen teveel, flat bouwen? Wolkenkrabbers? Is een idee, maar …geld? En wat is de kans dat de IS deze specifieke vluchtelingenflats weer neer knalt? Dan is alles voor niets geweest. Als ik naar een debat kijk, zie ik alleen maar politici die grote praatjes houden, meer om hun eigen aanzien dan om het redden van de chaos in het land en in de wereld. Ondertussen twitteren met Donald Duck (*kuch* Wilders *kuch*) is blijkbaar een privilege als je politicus bent. Man, als je niet wilt strijden (lees: actief!) voor alle mondiale en landelijke problemen en niet creatief en serieus wilt samenspannen en samenwerken om problemen zo adequaat op te lossen, moet je uit de politiek! Of is de politiek niet meer gedefinieerd als ‘alles wat te maken heeft met het besturen van het land’ of ‘keuzes maken’ (encyclo, z.d.). Politiek is volgens mij nu meer ‘het leren van gesprekstechnieken om anderen om zeep te helpen en jezelf op te hemelen’ of ‘leuke slogans verzinnen maar ondertussen nikss uitvoeren en twitteren met Donald Duck’? Ik weet het niet meer. Ik doe een afzakkertje in de Beurs. Houdoe.

Roland

Een jonge schrijver, presentator en fotograaf vol passie voor journalistiek, onze stad en nieuws.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *