Opinie: Wethouder Vissers heeft grootste uitdaging
Het nieuwe college van Burgemeester & Wethouders is nu even aan de slag. En op basis van de portefeuilleverdeling is wel duidelijk dat nieuwkomer Mark Vissers de lastigste taak heeft van alle collegeleden.
De SP stond altijd bekend als een reactionaire protestpartij, met het imago dat het altijd ‘tegen’ stemde bij voorstellen. Nu de SP een plek in de coalitie heeft gekregen zullen ze op een andere manier moeten opereren. Compromissen moeten gesloten worden, en die compromissen moeten ook verdedigd worden. In eerste instantie binnen de eigen fractie, waar de nieuwkomers nog zullen moeten wennen aan de bestuurlijke verantwoordelijkheid. Daarna in de gemeenteraad waar de andere partijen op links de SP het vuur aan de schenen zullen leggen als zij afwijken van standpunten uit het verleden. En als de SP het compromis door de gemeenteraad geloodst heeft volgen de leden nog, die kritisch de besluiten zullen volgen om te bepalen of alles wel sociaal genoeg is. Een flinke uitdaging, zeker voor een partij die nog moet wennen aan bestuurlijke verantwoordelijkheid.
Maar het is wel een uitdaging die Mark Vissers goed aan moet kunnen. Hij komt prettig over en heeft een goed relativeringsvermogen en humor. Belangrijk om door de politieke druk heen te komen. Sociale kwaliteiten zijn alleen niet het totale pakket, ook op inhoud zal hij zich moeten laten zien. En dat is met zijn portefeuille een hele uitdaging.
Sociale uitdaging
Allereerst de sociale zekerheid. Iedere verandering op dit gebied door een SP-wethouder ligt onder een vergrootglas, want iedere euro die er minder aan besteed gaat worden of elke grote systeemverandering wordt een mogelijke aanval op de wethouder. Vaak voert de wethouder alleen maar het landelijke beleid uit, maar toch zal men denken dat hij dat als SP-wethouder laat gebeuren.
Hetzelfde speelt bij de Participatiewet. Een landelijke wet die bedoeld is om meer mensen deel te laten nemen aan de samenleving, maar dat gaat wel ten koste van een aantal regelingen waaraan mensen erg gewend zijn geraakt. Zelfs zo gewend dat ze het als een verworven recht zien. Ook die verandering zal tegen de socialistische ladder bekeken worden, en er zullen zeker citaten van Mark Vissers in zijn tijd als raadslid of lijsttrekker langs komen om zijn draai duidelijk te maken.
Ook het thema Verbindend Bestuur is een valkuil. Want het meer betrekken van de burger bij besluitvorming doe je nooit goed. Lodewijk schreef daar ook al over. Het is goed dat de coalitie van Verbindend Bestuur een thema heeft gemaakt en er is zeker veel te halen, maar het is haast niet mogelijk om ooit van een succes te spreken, omdat het niet meetbaar is.
De laatste uitdaging is verkeer & mobiliteit. Op zich geen moeilijke portefeuille, maar wel een waar de gemeenteraad zich veel mee bemoeit. Zo is het bijvoorbeeld interessant om te zien hoe de visie van wethouder Vissers zich verhoudt tot die van VVD’er Dees Melsen. Melsen is erg actief op het verkeergebied, zo liet hij de afgelopen periode al zien. De visies van Melsen en toenmalig portefeuillehouder Willemsen sloten goed op elkaar aan, dus dat zorgde nauwelijks voor problemen. Het is de vraag hoe dit met wethouder Vissers zal zijn.
Aanpassing van de partij
Ik spreek hier inderdaad over uitdagingen. Want de SP zal het moeilijk gaan krijgen. De motivatie om aan te tonen dat de partij meer is dan een tegenstemmer heeft er toe geleid dat de SP erg veel weggegeven heeft. Veel uitgangspunten zijn ingeleverd, zonder dat daar winst op SP-punten tegenover staat. Daar zit de uitdaging, zeker met een achterban die hoge verwachtingen heeft en nog stevig in de reactionaire sfeer zit. VVD’er Jan Peters is portefeuillehouder Jeugdzorg, in die transitie zullen dus hele andere accenten en keuzes komen dan wanneer Mark Vissers de Jeugdzorg zou begeleiden. Maar toch zal Vissers de keuzes van Jan Peters uit moeten leggen aan de achterban.
Een stevige uitdaging dus, en daarmee ook een uitdaging voor de stabiliteit van de coalitie. Laten we hopen dat de sociale kwaliteiten van Mark Vissers hem helpen om de partij door de komende vier jaar te loodsen.
Ach, mooie beschouwingen maar de tijd zal het leren. Laten we het er over een jaar nog maar eens over hebben. De SP is niet nodig voor een meerderheid van de andere drie en als ze steeds in de positie worden gebracht dat ze genadebrood moeten eten, zijn ze moedig genoeg om de stekker er uit te trekken. SP-ers hechten niet zo aan het pluche. Net zo interessant is de vraag hoe de raad zich gaat ontwikkelen. De tijden van Wijers, van echt dualisme dus, liggen al lang achter ons. Huidige coalitie fractievoorzitters, met jongeheer Dees voorop, zijn eigenlijk gewoon monisten. Eigenlijk is het failliet van de raad al ingezet onder het vorige college. Ja-knikkers van middelmatig niveau die krampachtig het eigen college volgen. Vond Wijers af en toe een buitengewoon onbehoorlijk sujet maar de coalities waarin hij samen opereerde met Noltee en Kastelijns waren aanzienlijk meer duaal dan nu. Mannen met “ballen” die de strijd aandurfden met hun eigen wethouders waar is die tijd gebleven? Vrees dat die tijd voor goed voorbij is. Maar ook daar voor geldt, laten we het er over een jaartje nog maar eens over hebben.
in mijn reactie is een vervelend typefoutje geslopen. in elfde zin van 1ste alinea staat :…. de zeg voor het land….
uiteraard moet daar staan zege voor het land 😉
groet Peter
De stelling waarmee geopend wordt lijkt toch enigszins gedateerd. Zo wel gemeentelijk als provinciaal doet de Socialistische Partij al een poosje mee aan het dragen van bestuurlijke verantwoordelijkheid. Compromissen sluiten hoort nu eenmaal bij het deelnemen aan een coalitie. En het dan moeten verdedigen in je fractie geschiedt ook bij een partij zoals de VVD. In dit perspectief is het wellicht interessant om te kijken hoe VVD voorman Peters en fractievoorzitter Melsen VVD Nestor de Ridder binnenboord gaan houden. De Ridder steekt zijn aversie tegen de SP niet onder stoelen of banken. Hij stemt zo ongeveer als enige met de SP mee als die hun jaarlijkse trucje, de motie over verlaging vergoeding raadsleden, uithaalt. de Ridder redeneert: des te minder vergoeding des te meer SP raadsleden zullen afhaken in verband met het afdracht regime van de Socialisten. Hoe minder SP, des te groter de zege voor het land, aldus de eminence grise van de Oosterhoutse liberale fractie. Gaat het de Ridder lukken vriendelijk en welbespraakt te blijven als er een typisch SP voorstel vanuit het college voorligt?
Als anderen op links, dat zijn er niet zoveel, de SP gaan aanspreken op veranderende standpunten, draagt dit alleen maar bij aan verdieping van de discussie en wellicht nog beter gedragen besluiten in de gemeenteraad. Aan de beschreven angst, dat men elkaar gaat klem zetten met eerdere standpunten, ligt het oude coalitie-denken ten grondslag. Slechts als partijen dit los kunnen laten, zullen de opiniërende debatten in de raadszaal inhoudelijk verbeteren. Gelukkig zijn er steeds meer raadsleden van diverse partijen die beseffen dat het niet gaat om het formaat straatklinker maar om de kaderstellende taak die raadsleden hebben.
Als het gaat om transitie in de Jeugdzorg is het wellicht een zegen dat de portefeuillehouder een liberaal is. Zijn ervaringen met de Jeugdzorg zullen hem doen beseffen dat de transitie niet alleen om de centen moet draaien.
Ik ben het wel eens met de stelling dat het een uitdagende coalitie is. Persoonlijk had ik rustig een maandsalaris ingezet op een meer voor de hand liggende samenstelling. De keuze is gemaakt door de leider van de coalitie, Marian Janse. Bij haar zal dan ook de zorgplicht liggen dat zaken open en zakelijk binnen de coalitie besproken worden en meningsverschillen snel en constructief opgelost worden. Zij zal alles op alles zetten haar coalitie te laten floreren.
Volgens de auteur zou de SP veel van haar punten hebben moeten inleveren om aan de coalitie mee te mogen doen, behalve de coffeeshop lees ik weinig anders in het coalitie-akkoord waar de SP heeft ingeleverd. Tel daarbij op de volledig andere toonzetting van bovengenoemd akkoord in vergelijking met dat van de voorgaande periode en ik kan niet anders concluderen dan dat de SP de onderhandelingen zeer succesvol heeft gevoerd.
Mark Vissers wordt denk ik een groot succes! Hij zou zomaar eens het gezicht van de coalitie kunnen worden! De andere wethouders (en de burgemeester) ontbreekt het veel aan een sociaal naar burgers.
Waar Vissers voor moet waken is dat hij zichzelf blijft en niet elitair wordt zoals vaak door de PVDA’ers wordt gedaan!
Veel succes Mark!
Er is niets mis mee met ‘het vuur aan de schenen leggen’. Zo blijft men scherp. Iets wat ik de laatste 4 jaar heb gemist. Toen werd alles in de achterkamertjes al beklonken. (Oranjewoud etc. etc.) Vanuit de coalitie kwam geen enkel negatief geluid. Ik mag hopen dat Mark Vissers nog menige harde noot mag kraken. Zowel vanuit de oppositie als vanuit de eigen achterban.
Uiteindelijk willen wij toch het beste bestuur dat Oosterhout verdient!
Laat voorop staan dat ik alle vertrouwen heb in Mark Vissers. Twee punten die zeker niet onbelangrijk zijn en onder zijn verantwoording vallen1 communicatie, daar staat of valt al veel mee.
En waar hij maar ook het hele college voor gast het luisteren Nasr de burger. Beide punten horen zeker tot zijn taak, want hoe de ambtenaren mee krijgen in dit proces!