[COLUMN] In de zeik!

Vandaag (16 januari 2017) is het weer zover; de ultieme depressieve dag waar je bij voorbaat voor in je bed moet blijven liggen omdat je anders door het kortstondige/eenmalige virus besmet wordt en je intens down en ongelukkig zal voelen. Vierentwintig uur lang. Het schijnt zo te zijn.

“Het schijnt zo te zijn!” Want ja.. Ik vergeet áltijd wanneer het nou precies Blue Monday is. Ik merk namelijk weinig contrast met andere dagen. Hetzij een heerlijke zonnige dag met lollige collega’s en leuke tv-programma’s, hetzij een donkergrijze dag met regen en de ketting van je fiets; elke Blue Monday is een net zo’n dag van ‘wel-en-wee’ als alle andere dagen.

Nemen wij elkaar en onszelf nou in de zeik of ben ik een banaan? Wij mensen vinden het belangrijk een dag te wijden aan datgene waar wij graag aandacht aan schenken. En er komt steeds meer bij! Nationale dierendag, -moederdag, -vaderdag, -rokjesdag, en zélfs Nationale dag van je ex (op 2 januari)…  Wat moet je met dat laatste? Vieren we tegenwoordig dat we een ex hebben? Krijgt hij dan drie zoenen en een cadeautje en versieren we dan zijn of haar huis met slingers en ballonnen?

In het geval van Blue Monday, vinden we het uitermate noodzakelijk een hele dag te wijden aan gezeik! Blue Monday is een zeik-dag, vol met gezeik in de krant, gezeik om je heen en gezeik in je hoofd, waardoor je helemaal gek wordt en je aan het eind van de dag per slot van rekening in de zeik genomen voelt… door.. Tja, laten we eerlijk zijn: jezelf! Maar dat laatste, die kleine reflectie over onszelf, dat lukt ons niet zo goed. We vinden het heerlijk en blijkbaar verlichtend om een zogeheten ‘stressor’ af te schuiven op een ander, of op een ding of verschijnsel.
Nou weet ik heus wel waar het begrip Blue Monday vandaan komt.. Je hebt leuke, maar drukke en dure “kerst-en-nieuw’ dagen gehad en in de eerste dagen van het nieuwe jaar zit je even in een dip. Je bent op van alle drukte en je geld is ook op.
Toch vind ik dat we onszelf in de zeik nemen, want je hoeft je helemaal niet zo te voelen! En al helemaal niet op toevallig steeds dezelfde dag in het jaar.
“Vandaag ben ik gedeprimeerd en voel ik me in de zeik genomen, want… het is Blue Monday!”
Nou, mijn Brabantse vrinden, weet je hoe je dat noemt in bovengemiddeld  Nederlands?
Reïficatie!
Lees: het verstoffelijken van een begrip of concept. Blue Monday is een zucht van twee woorden met drie lettergrepen in totaal. Niet meer, niet minder. Toch heeft dit fenomeen vierentwintig uur lang monopolie op ons leven.

Je moet eens een hele dag wijden aan het observeren van mensen en het luisteren naar wat mensen zoal zeggen. Je zou dan tot de conclusie kunnen komen dat mensen opvallend veel jammeren en zeuren en veel buiten zichzelf leggen. “Ik mistte de trein omdat de buschauffeur langzamer reed dan die andere van gister” “Ik kon niet naar de wc omdat je ineens 50 cent moet betalen”.

Nog meer hilarisch is wanneer je getuigen mag zijn van een persoon die struikelt over zijn eigen voeten en dit ‘slachtoffer’ dan met een dodelijke blik achterom kijkt richting een ‘random tegel’. Zelfs dán kunnen we niet verkroppen dat wij mensen wel eens verschrikkelijk lomp zijn en over eigen voeten kunnen struikelen. Oefen eens bij jezelf in dat je probeert zo min mogelijk te reïficeren en de schuld buiten jezelf te leggen. Daar red je levens mee!
Ik ga bijna in Oosterhout wonen, samen met (inmiddels) mijn lieve verloofde. Als jullie het gezellige cultuurtje nóg meer opkrikken door minder te reïficeren en de schuld ook eens bij jezelf te leggen, dan zijn jullie het beloofde land!
Zie, nu doe ik het zelf ook. Ik zal mij voegen bij jullie al zeer gezellige cultuurtje en mij bewust zijn van mijn verwaande praat, te wijten aan mijn ABN-taal. Shit.. Dit is dan weer een reïficatie.

Nou ja, ‘fijne’ Blue Monday nog.

 

Roland

Een jonge schrijver, presentator en fotograaf vol passie voor journalistiek, onze stad en nieuws.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *