[COLUMN] Soorten vrienden zijn als dimensies

© 2R Development
Bij de ene vriend ben je de grappenmaker en de lolbroek en beleef je een en al hilariteit. Bij de andere vriend ben je de opponent in een continu debat en kun je er lekker op los discussieren met elkaar. Ondanks de felheid blijf je vrienden.
Ook heb je een vriend waar je altijd hoe dan ook in de diepte gaat in een gesprek. Je begint over meest oppervlakkige dingen, als: praten over die ene aanbieding bij de Albert Heijn, en eindigt in een gesprek over cosmische energieen en de filosofie wat dat met de mens doet (zoek de link.. ik heb m ook niet).
Als mens stap je van dimensie in dimensie en dat is vaak heerlijk. Ik ben een persoon die enorm van deze afwisseling geniet en niet anders zou willen. Ik ben niet van de vriendschappen sluiten met die zelfde typen mensen. Nee, mijn vrienden zijn niet met elkaar te vergelijken.
Ik besef me op een veel te vroege morgen dat het ultieme is als je in alle staten en dimensies altijd enkel en alleen jezelf kan zijn. Dat je , waar je ook bent, bij wie of op welke plaats, je altijd in je comfort bent. Dat lijkt misschien niet realistisch, maar vanochtend ondervond ik dat je dat kan door het zelf te creeren. Ik denk dat het leven is: een scala aan miljoenen soorten dimensies die vloeiend in elkaar overlopen en door elkaar heen. Het enige wat ze met elkaar gemeen hebben is de tijd, het licht en donker, koud en warm, regen of zonnenschijn. Waarom praat men dan ook altijd over het weer als een gesprek doodloopt? Of te wel: als je zo niet met iemand matcht dat het lijkt alsof je samen een vastgeroest slot niet open krijgt. Het enige smeermiddel is ‘praten over het weer’.
Wat nou als je kon zeggen: “oef, volgens mij zitten wij allebei in een hele andere dimensie! Nog een fijne dag!” En je zoekt net zolang totdat je ‘jouw’ mensen vindt, wat zou dat lucht geven in het leven. Daarom houd ik ook zo van mensen met ASS: Autismespectrum stoornis. Deze mensen zijn zo puur en tegelijkertijd zo houterig in het sociaal contact dat ze geen sociale vaardigheden toepassen als ze merken iemand niet zo prettig te vinden. Kan de gemiddelde mens wat van leren.
De eerste vriesdagen in Oosterhout zijn al om de hoek gekomen. Men bevindt zich weer op “glad ijs” en moet de wirwar en drukte in het leven dagelijks onder ogen zien, als: het krabben van de autoruiten in de vroegte (veel te gejaagd omdat je even vergeten bent dat het in Nederland ook kan vriezen). We proberem dit in de decembermaand allemaal te compenseren met overweldiging aan cadeautjes, veel te veel lekkers en overal waar je kijkt lichtjes en schattige wintericoontjes. Die ‘overdreven bombarie’ bevalt me eigenlijk toch best wel. Een boost van liefde en fijne dingetjes kan iedereen wel gebruiken: al pas je in geen enkele dimensie; de december maand zal ons allen weer verbinden.

Roland

Een jonge schrijver, presentator en fotograaf vol passie voor journalistiek, onze stad en nieuws.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *