Boekrecensie: Hybrid: een nieuwe wereld leest als een film!

“Kinderen waren ze nog maar, met niemand anders op wie ze konden terugvallen, vluchtend voor een maatschappij die hun geen kansen gaf, samengetroept op een schuilplek die hun een kort moment van voorspoed bracht.” Een van die kinderen is Amina. Zij groeit op in een achterstandswijk en krijgt de mogelijkheid te gaan studeren, tussen  rijke kinderen. Haar schoolcarrière verloopt tot de laatste schoolreis. Met haar vrienden Sebastian, Gauthier en Eléonore ontdekt zij haar ware geschiedenis. Vanaf dat moment is alles anders : Amina komt alleen te staan.

Het alleen-zijn is het meest beklijvende aspect van dit debuut door de Vlaamse Greet Ilegems, natuurkundige en voormalig model. Met Hybrid beschrijft ze het proces van volwassen worden  door de ogen van de jonge Amina. Het plot doet denken aan de spannende boekenreeksen The Hunger Games en Divergent, boekenreeksen over jonge vrouwen in eenzame omstandigheden.  Het zal liefhebbers van dit genre verblijden dat Hybrid eveneens het begin is van een zesdelige serie.

Het beeldend taalgebruik van Ilegems maakt dat de roman leest als een hele spannende film. De continue broeierige en drukkende sfeer maakt dat Amina op de huid wordt gevolgd door de lezer. Dat meeslepende gevoel werkt tegelijkertijd verstikkend: Hybrid is een sneltrein zonder tussenstation. De roman mist de afstand om door de gedachten van Amina te prikken, in een soort van vacuüm wordt de lezer meegezogen in de gedachtewereld van het hoofdpersonage. De roman wisselt weliswaar van vertelpersonage, toch blijft steeds de aandacht steeds op de eenzame figuur Amina.

Ilegems laat in haar debuut zien dat ze de spanningstechnieken in huis heeft, daardoor leest de roman als een trein. Literaire technieken komen echter gebrekkiger aan bod: zo is de tijdsprong over Lucas te lang en doen de dialogen onnatuurlijk aan door hun formele toon. Gelukkig is er een volledige reeks om naar uit te kijken, dus kunnen de liefhebbers van dit genre hun hart ophalen!