[NIEUWS] H19 opent gerenoveerd gebouw
Zondag 18 oktober 2015. Klokslag drie uur; de rondleiding staat op het punt van beginnen. Roland en ik staan al startklaar met fotocamera en notitieblok bij de achterdeur van H19. We zijn niet de enigen die belangstelling tonen voor het nieuw ingerichte pand aan de Heuvel, want meer dan 150 geïnteresseerden vullen de tent achter het imposante gebouw. Met grote voorzorg wordt daarom de menigte opgesplitst in groepjes van tien man, een ideale grootte om het gebouw rustig te kunnen bezichtigen. Roland en ik worden ingedeeld bij de groep onder begeleiding van bestuursvoorzitter Frank van Damme, die net als alle andere H19-lieden is getooid in speciale Victoriaanse kledij. Het startsein wordt gegeven.
Benieuwd naar het resultaat van Oosterhoutse architect Pascal Grosfeld, klimmen Roland en ik via een houten trap aan de achterkant van het pand naar boven en komen uit op de gang van de derde etage. Hier worden we hartelijk begroet door een duo, die verkleed en wel het stuk “Surabaya Johnny” opvoeren van de Duits-Amerikaanse componist Kurt Weill. Na een welverdiend applaus gaan de deuren open en vullen onze ogen zich met een eigentijds vormgegeven zolder, waar een grote tafel met een modern stilleven het midden van de ruimte inneemt. Aan de achterkant van de zolder bevindt zich nu de multimedia-zaal, waar allerlei verschillende vormen van kunst bijeengebracht zijn. Plotseling horen we harpmuziek uit een van de drie aangebrachte muziekcabines komen. We lopen er op af. De mooie klanken blijken vanuit de vingers van Jazzharpiste Carina Backhuijs te komen.
Vervolgens dalen we via een andere trap af naar de tweede etage, waar we uitkomen op de lift, die het ook voor de mindervaliden mogelijk maakt het gebouw te bezoeken. We lopen naar rechts en komen uit in het ‘mini-museum’, waar we allemaal miniatuurbeeldjes kunnen aanschouwen. De ruimte zelf wordt omlijst door grote open ramen die het gebouw erg transparant en licht maken. Ernaast bevindt zich de studiozaal waar gemusiceerd wordt. Op dezelfde etage en aan de voorkant van het pand is de theaterzaal gelegen, die bedoeld is om toneelstukken in te studeren. De uitvoering zelf zal dan meestal plaatsvinden in Theater de Bussel, die binnenkort weer de deuren zal openen.
Roland en ik dalen verder af, naar de begane grond, waar de vloer van de aankomsthal van oudsher rijkelijk is versierd door tegelpatroontjes. Aan de linkerkant zien we de ontvangstruimte, waar tevens één vaste kantoorplek te vinden is die
tegelijkertijd dienst doet als receptie. Een belangrijke noot: in het nieuwe gebouw is er geen sprake meer van kantoorruimtes; de kunst zelf domineert nu vooral. We sluiten de rondleiding vervolgens af in de danszaal, waar in het midden heel symbolisch een ‘blanco bureau’- compositie staat van de voormalige directeur Eite Wolfis die vertrekt en het stokje overdraagt aan Ninke van Herpt – cultuuraanjaagster van H19. De tour is voorbij. We praten nog wat na met Frank van Damme, die trots vertelt hoe allerlei kunstvormen hier onder één dak samenkomen, waardoor er meer synergie tot stand komt tussen de verschillende kunsten. Roland en ik verlieten vervolgens tevreden het pand.
