Column: Examenstress

Header Maartje 001

Beste column-lezers,

Een maand en een dag geleden is mijn eerste column gelanceerd op Ookvanwosterhout.nl.
Het was mij een waar genoegen om aan te vangen, maar nu moet ik ook mijn carrière als columniste vervolgen. En ik moet zeggen dat dat eventjes wat lastiger ging dan ik dacht. Zoals al duidelijk was in het vorige column: ik ben student. En wat studenten doen is over het algemeen wel duidelijk…ze doen aan feesten, zuipen, socializen en…zuipen! Verder doen ze niet aan slapen en voor studeren hebben ze geen tijd. Nu ben ik wel trots dat ik kan bekennen dat ik volgens deze stereotypering niet echt 100% een student ben, want mijn tijdtekort komt niet van feesten en zuipen!
Ik heb tentamenweken en het zijn écht de laatste loodjes. Ik ben altijd zenuwachtig voor examens, maar dit is toch extra spannend, omdat ik hoor of ik mijn Propedeuse in één keer haal, of dat ik in elk geval over mag, óf (in het ergste geval) ‘triomfantelijk’ van de studie word afgeschopt.

Ja…streng, hè?

Helaas is het overal ‘streng’! Vorige week hoorden de lieve middelbare scholiertjes onder ons of ze geslaagd waren. Gelukkig werd mijn Facebook vooral gespamd door ‘geslaaaaaááááááaagd’en. Er was maar een enkeling gezakt. Binnen één telefoontje is er duidelijk waar je toekomst heen wijkt. Ben je geslaagd en begin je met een studie, of ben je gezakt en moet je nog even op de middelbare school blijven hangen. Ik zelf ben van VWO naar HAVO gegaan, ik deed dan ook het examen op HAVO-niveau. Ik, zo eigenwijs als wat, had wiskunde in mijn pakket gelaten, terwijl dit een van de redenen was dat ik een niveau lager moest. En dat had ik niet moeten doen. Want, twee jaar en een week geleden kreeg ik ook het verschrikkelijke telefoontje. Ik had nog een herkansing, maar dat mocht niet baten; ik had alsnog twee tienden te weinig om te slagen met een vijf voor wiskunde op mijn rapport.

Tja, het is verschrikkelijk zuur en oh, wat voel je je verschrikkelijk de eerste paar dagen, maanden… Gelukkig is er licht aan het einde van de tunnel! Ik heb VAVO kunnen doen, wat betekent dat ik één of meerdere vakken kan volgen op particulier onderwijs en niet het hele jaar weer over moet doen met alle vakken. Het is mij zeer goed bevallen met drie uur in de week naar school gaan en de rest van de week werken bij de Jumbo (Hallo, Jumbo! Hallo salaris!) als kassamedewerker. Ik heb heerlijk verdiend en het heeft gemaakt dat ik zonder al te veel zorgen, en zonder te hoeven lenen, een kamer kon betalen. Nu, een jaar verder, is het potje bijna op…maar dat terzijde. Ik studeer nu alsnog en heb het erg naar mijn zin. Helaas komt er altijd weer een nieuw spannend moment, al die tentamens en vooral al die werkstukken. Op mijn opleiding gooien ze je (bijna) dood met reflectieopdrachten. Reflectie, reflectie, reflectie!! Ik ga er bijna van reflecteren in de letterlijke zin als een reflectieplaatje op mijn fietsje. Maar alles heeft zijn redenen! Reflecteren op je eigen daden en je leven is nooit erg, daar niet van. Je kunt er toch best wat van leren. Hoe komt het dat iets niet gelukt is? Waar ligt het aan? Kun je er iets aan doen en zo ja, wat? En, vergeet jezelf niet complimentjes te geven, want niets is beter dan positieve bekrachtiging! Zo. Nu heb’ u weer een fraai cadeautje gekregen van mijn kennis als psychosociale hulpverlener. Kei gaaf, toch?

Lieve Oosterhoutse examen-lieden: sterkte met het verwerken van het nare telefoontje als je die gehad hebt en je komt er wel weer bovenop! En de geslaagden onder ons: geniet van je overwinning en ook vooral van de nieuwe episode van je leven die je nu ingaat.
Ik ga me nu maar gauw weer in het sociaal isolement stoppen om ervoor te zorgen dat ook ik ‘slaag’!

Houdoe en bedankt!

Elke maand schrijft Maartje over de onderwerpen die in haar op komen en haar belevenissen als Amersfoortse in Oosterhout.

Roland

Een jonge schrijver, presentator en fotograaf vol passie voor journalistiek, onze stad en nieuws.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *