Jong en in het klooster!?

Het is een zonnige dag als ik naar de Sint Paulusabdij fiets, in dit klooster wonen broeders en zusters van de Chemin Neuf gemeenschap. Zo ook Gabriel, een jonge broeder uit Duitsland die al ruim twee jaar in Oosterhout woont. Ik spreek met hem over Oosterhout, zijn leven en toekomst. 

Chemin Neuf is een katholieke gemeenschap met een roeping voor de eenheid onder de christenen, inmiddels al aardig bekend in Oosterhout en omgeving. Zo was er het programma Op Zoek Naar God dat in de St. Paulusabdij werd opgenomen, en ook Jim de Groot heeft er een week in het klooster gezeten om zich voor te bereiden op zijn rol als Jezus, in The Passion in Enschede. Gabriel omschrijft hem als een fijne man, waar goed mee te praten viel.

Al snel gaan we het over hem zelf hebben, ik vraag hem hoe een jongeman in zo’n omgeving terechtkomt en hij noemt al snel het verlangen om een andere weg in te slaan. Hij gebruikte in zijn puberteit drugs en alcohol en voelde dat dit hem niet vervulde, hij voelde er eerder een grote leegte door… ‘Er kwam een verlangen op in mijn hart. Voor mij werd snel duidelijk dat ik één jaar weg moest, ik ging daarom voor één jaar naar Canada’. Daar leerde hij God persoonlijk kennen en daarin ontdekte hij iets van het echte geluk.

Hij besloot om zich bij de Gemeenschap Chemin Neuf aan te sluiten en kreeg toen te horen dat hij naar Nederland kon. ‘Ik voelde een grote vreugde toen ik dat hoorde en ging met vertrouwen naar de Sint Paulusabdij toe’. Ik vraag hem hoe de eerste dagen waren? Hij beschrijft ze als ontspannen en dat kwam vooral door de herkenbare leefstijl die hij in Canada met de Gemeenschap al ervaren had, maar één ding was erg fijn voor de Duitse Gabriel: de taal was geen echte barrière.

Nu een aantal jaren later spreekt Gabriel vloeiend Nederlands, hij voetbalt en gaat graag soms een biertje drinken in de stad. Ik vraag hem dan ook of een leven in een klooster nog in deze tijd past, hij antwoord na even na gedacht te hebben: ”het kloosterleven is nog steeds actueel, bidden voor de wereld blijft belangrijk en de zoektocht naar God is van alle tijden, dat je mee moet gaan met de tijd dat is vanzelfsprekend. Mensen die in een klooster leven maken het geloof toegankelijk en zichtbaar voor anderen.”

De tijd gaat snel, over een ding hebben we het nog niet gehad: Oosterhout. We praten over de verschillende activiteiten die de gemeenschap voor buitenaf organiseert, zoals de Tieneravonden, retraites, activiteiten voor jongeren van 18 jaar en ouder, en natuurlijk de Kloosternacht waarbij 60 jongeren uit het hele land kwamen om de drie abdijen in Oosterhout te ontdekken. ‘Het is belangrijk de buitenwereld te betrekken’ zegt hij dan ook.

Hij voelt zich verbonden met Oosterhout en niet opgesloten, omgaan met de mensen om je heen is belangrijk en het is niet ons doel om ons zelf achter slot en grendel te houden zegt hij duidelijk. Ik vraag Gabriel nog naar de essentie van de roeping van de Gemeenschap Chemin Neuf:‘Ons echte doel is de eenheid onder de Christenen, we hebben één God, we belijden één Jezus, en toch zijn we verdeeld’, deze zin komt er met zelfverzekerdheid eruit. Hij staat echt voor een hechte gemeenschap die samenwerkt om zich in te zetten voor de Eenheid.

Ik stel hem nog één vraag, de toekomstvraag. De vraag luidt als volgt: waar zal Gabriel Müller over een paar jaar staan? Hij antwoord kort: “ik weet niet precies waar ik dan sta, maar mijn grootste verlangen is om steeds dichter bij Jezus te leven en zoals Hij. Voor mij wordt dat concreet in mijn verlangen om priester te worden in een leven met de Gemeenschap Chemin Neuf .

Het interview is klaar, we spreken af om binnenkort een biertje te drinken in de stad. Dit toont aan dat zo’n gemeenschap niet meer een hermetisch afgesloten gebouw hoeft te zijn, maar een open plek waar verschillende mensen wonen en leven en niet vergeten zijn wat er zich buiten afspeelt.