[COLUMN] Identiteit

We hebben het allemaal. Een identiteit. Ik ben een 21-jarige student, ik studeer Social Work, ik ben stagiaire bij Bureau Jeugdzorg, ik ben christen, ik speel dwarsfluit, ik zing en maak veel andere muziek en ik teken graag. Ook ben ik vriendin van een Oosterhouter, dochter van twee Amersfoorters en zus van twee grappige bijna-niet-meer-pubers. Het is grappig om je eigen identiteit proberen te omschrijven; jezelf te definiëren. Zo doen we dat elke dag in snelle secondes van anderen. Ik zie een gast met strak naar achter gekamd haar, jong met een dure jas aan en de nieuwste iPhone en hij kijkt arrogant. Aha, vast een rijkeluisjongen. Zo’n over het paard getild gastje. Maar wie zegt dat dat ook echt zo is? Toch benader je iemand op basis van wat je denkt te zien en te hebben gedefinieerd. Of je het nou wilt of niet, we doen het allemaal. En dit doen we niet persé omdat we gewoon vervelende bevooroordeelde apen zijn, maar dit doen we ook om een beeld te kunnen krijgen van de werkelijkheid. We willen alles in een perspectief kunnen plaatsen om het te kunnen onthouden, te kunnen begrijpen en het aan te kunnen gaan. Wie weet dat je bij mijn eerste vier omschrijvingen al bijna automatisch hebt gedacht: zo zo.. een jong wicht die als studente vast elke week naar feestjes gaat, oh en .. een social worker.. hm, daar hoef je vast niks voor te doen maar sociaal zal ze wel zijn.., hé en.. jeugdzorg.. daar wil je toch geen stage meer lopen na al die nare verhalen en mislukte zaken? Oh en ze is christen. Zo’n jonge studente nu nog in deze tijd? Hm..
Zo gaat dat! En weet je, het wordt ook gekleurd door je eigen eerdere ervaringen met bijvoorbeeld een christen of een student van de sociale academie. Misschien was de christen die je ooit ontmoette heel relaxed en zo heb je automatisch meer sympathie voor ‘gelovigen’. Maar misschien deed een andere sociaal werk-student geen fluit tijdens haar studiejaren en is ze een of andere flower power student die elke week in de Flying High in Breda op de vloer ligt te hallucineren. Op basis van wat jij ooit hebt geassocieerd met iets of iemand, handel je op nieuwe, vergelijkbare situaties. Dat is nu bijvoorbeeld ook het geval met Trump in Amerika. Laatst zag ik een advertentie dat hij op Hitler lijkt. Mensen worden getriggerd door iets en vinden iets wat ze waarnemen lijken op iets en geven er betekenis aan. Soms is het gebaseerd op vooroordelen en zijn wij mensen irritante hokjesdenkers. Soms is het een waarschuwing of een belangrijke opmerking en moet je er iets mee. Maar dit verschil bepalen is lastig. Net als bij carnaval. Iedereen draagt ineens een andere identiteit. Je ziet de man, verwikkeld in een pak in de vorm van een banaan en je denkt: “dat is een vent die in elk geval níet uit is op de vrouwkes, want uhm.. indruk maakt ‘ie zo niet echt en er zitten wat punten in de weg voor een knuffel of iets dergelijks, maar hij wil gewoon lekker bier tanken en heeft niet al te veel fantasie of creativiteit om nu eens origineel te zijn.” Heerlijk toch? Dat doen mensen! Heb je eens zin in een avond met een zwerm meiden om je heen? Dan ga je verkleed als Magic Mike (hoef je alleen maar een vlinderdasje voor aan te schaffen en…aan te doen) en als je een zwerm ariërs om je heen wilt met een uitkering, dan ga je verkleed als Trump. Identiteit is een groots manipuleer-middel. In ons Kaaiendonk was dat dit jaar alweer het geval. De algemene identiteit van de Kaaiendonkse carnavalganger is voor mij in elk geval een gast die net slaai mej ui mej ei en éérèpel heeft gegeten, iedereen trakteert op bier, heel de dag, en altijd een vrolijke dronk heeft. Houdoe!