[INTERVIEW] Ondernemers aan het woord: Danny Sondak
Er wordt veel gezegd over de binnenstad door verschillende mensen, websites en de gemeente. Iedereen maakt zich zorgen en dat is ook begrijpelijk, maar wat vinden de ondernemers er zelf van? Wat is hun visie en waar lopen zij tegenaan? De komende weken plaatsen we een vervolgreeks van interviews met ondernemers over de binnenstad, ondernemen, de toekomst en natuurlijk hun visie. We trappen af met Danny Sondak, een van de eigenaren van boekhandel het Verboden Rijk.
Donderdagochtend, kwart voor tien. Roland en ik stappen het historische pandje van de Arendstraat in, waar we welkom worden geheten door Danny. Vol interesse gaan we aan de leestafel zitten, gedompeld in de magistrale sfeer die de boekhandel uitstraalt. We krijgen thee en koffie aangeboden, raken aan de praat en worden nieuwsgierig naar de gedrevenheid achter deze vriendelijke man. “Hoe bent u eigenlijk de boekhandelbranche binnengerold?” Danny glimlacht. Zijn voorliefde voor lezen begon op jonge leeftijd, maar omdat hij zoveel las, had hij snel het idee dat de boeken van de bieb op waren. Hij had er nooit bij stil gestaan om boekverkoper te worden. “Ik wilde eerst eigenlijk kunstenaar worden”, vertelt Danny verrassend. Door een stage bij een boekhandel waar ze schildersartikelen verkochten, kwam hij in aanraking met het boekhandelsvak en zo ging het balletje rollen.
Maar dat balletje rolt tegenwoordig iets moeilijker. “Vroeger vond ik het ondernemen makkelijker, nu moet je de beslissing nemen: is dit nog wel iets voor de toekomst?”, aldus Danny. Vooralsnog gaat volgens hem de meeste handel in boeken via reguliere winkels en slechts 10% gaat via internet. Toch is het gevaar heel groot. Daarom blijft Danny inzetten op experimenterend ondernemen met signeersessies, voorleesavondjes of grootschaligere evenementen zoals met de populaire Amerikaanse schrijfster Julie Kagawa.
Het gesprek wordt steeds diepgaander en ik merk dat ik de marges van mijn notitieblok helemaal vol begin te krabbelen, overrompeld door het gesprek met deze gemoedelijke ondernemer. Danny vertelt hoe bevrijdend het was om uit Arendshof 2 te verhuizen, waar de ondernemers steen en been klaagden. Roland en ik worden opnieuw verrast als we te horen krijgen dat het winkeloppervlak van het huidige pand 195 vierkante meter is, twee vierkante meter meer dan het vorige. “Ik kan nu twee extra boekenkasten kwijt”, aldus een tevreden Danny.
Minder tevreden is Danny over de ontwikkelingen in de binnenstad. Vroeger was Oosterhout een diverse winkelstad, maar dat imago is door ketengeweld tenietgedaan. Hij vindt verder dat veel ondernemers klagen over de gemeente, maar hij merkt dat deze juist hard aan het trekken is. Zo probeert het stadsmanagement meer diverse winkeltjes aan te trekken in de B-categorie. “Wat moet er met de openingstijden gebeuren?”, vraagt Roland belangstellend. Danny antwoordt vastberaden: “Laten we vooral dezelfde openingstijden aanhouden. Steeds meer ondernemers sluiten de deuren eerder en als je als klant voor een dichte deur staat, kom je geen tweede keer.” Het gesprek suddert lekker door en Roland en ik zijn door onze nieuwsgierigheid flink over de tijd gegaan. We kunnen het niet laten nog een vraag te stellen: “Hoe ziet de binnenstad er over vijf jaar uit?” Danny hoeft niet lang na te denken: “Open en licht, met name na 6 uur, wanneer iedereen kan winkelen.”
We wisselen nog wat ideeën uit, Roland schiet nog wat foto’s en we verlaten de winkel. Het is kwart voor elf, de geur van papier maakt plaats voor de gure buitenlucht.