[COLUMN] Zondagsrust
Ik woon al bijna anderhalf jaar niet meer in Oosterhout. Boeiend, wat moet ik daarmee zult u vast denken. De stad waar ik tegenwoordig woon is het winkelcentrum zeven dagen per week open, jaarrond, en ik woon ook nog eens in het winkelcentrum. Daar ben ik aan gewend, maar het is hier dus nooit echt rustig.
Een bezoek aan het centrum van Oosterhout roept bij mij een dubbel gevoel op. Enerzijds dat het er heerlijk rustig is, anderzijds dat het er ook wel erg rustig is. Misschien zelfs een beetje zorgwekkend rustig. Daar wordt hard aan gewerkt en dat is goed. Dan komt de loop er een beetje meer in en komen er wellicht wat bijzondere winkels bij waarmee het centrum zich weer op de kaart kan zetten.
Het meest rustig is het in Oosterhout op zondag. Als ik thuis de gordijnen open schuif trekt er elke zondag een consumerende massa onder mijn raam voorbij. Wanneer ik op zondag in Oosterhout ben moet ik eerst eens gaan opzoeken of het koopzondag is. Meermaals heb ik voor de gesloten poorten van Arendshof gestaan, mezelf realiserend dat winkels open op zondag geen algemeen goed is. En dat mag, verschil moet er zijn.
Ik zie de voordelen van winkelen op zondag. Mensen hebben een druk leven, geen tijd op zaterdag en de openingstijden van de winkels doordeweeks zijn ook niet optimaal. Tegelijkertijd is een centrum waar je even niets kan kopen, maar waar je gewoon kan ‘zijn’ ook een oase van rust. Wellicht spreken we in de toekomst wel van een ‘winkelvrije’ zondag. Tot die tijd zoek ik het voor de zekerheid maar even op voor ik naar het oosterhoutse centrum ga.