[COLUMN] hechtings-bevorderlijke synapsen

© 2R Development

In de jaren 50 kwam ene John Bowlby met zijn hechtingstheorie, die hij op heeft opgesteld op basis van studies naar jeugddelinquentie en kinderen met gedragsafwijkingen. Zijn theorie wordt tot op heden keer op keer door allerlei wetenschappelijke onderzoeken bevestigd: de eerste levensjaren zijn cruciaal voor de rest van je ontwikkeling als mens. Hersencellen klonen zichzelf als een gek en er worden razendsnel verbindingen (lees: synapsen) tussen neuronen gelegd. Sommige verbindingen vallen weg die niet relevant blijken. Eigenlijk op dezelfde manier als Trump Amerika laat ontbinden van het klimaatakkoord.

Je hersenen zijn daarin dus best radicaal. En dat komt niet omdat ze koppig zijn, nee, dit komt doordat de soorten verbindingen bepaald worden door het geen wat het kleine wondermensje voor het eerst meemaakt, voelt, hoort, ziet en ruikt. Baby ‘s die zich veilig hechten in een omgeving waar veel liefde, geborgenheid en stabiliteit is, zullen opgroeien als meer zelfverzekerd mens die beter kan leren en veerkrachtiger is. Baby ‘s die onveilig hechten kunnen leerproblemen krijgen, moeite krijgen met wennen aan situaties, veranderingen en moeite krijgen met hechten. Aldus John Bowlby

Dit is een theorie die blijkbaar wordt ondersteund, maar veel mensen kunnen hier tegen ageren.
“Hoe kende nou zegge da enne prulleke door zijne eerste joare genne partner ken krijgen? ” hoor ik velen al zeggen. Wij mensen houden niet zo van lange termijn denken, hè?

Op korte termijn is een beslissing niet alleen makkelijker te maken, maar ook weet je beter waar je aan toe bent. Als je eerst moet nadenken over de gevolgen van een handeling of keus, dan konden kleuters alleen maar kleuren en spelen en reden we nog met paard en wagen. Nu mogen kleuters ineens minder kleuteren. Wat blijkt, dat ze een heel deel van social-emotionele ontwikkeling missen. Nu mogen er in Rotterdam geen auto’s meer uit een jaarbouw voor 2000 vanwege de milieuonvriendelijke uitstoot.

Die baby ‘s van nu, die steeds sneller naar een kinderdagverblijf zullen gaan, die als peuter in plaats van spelen leren spellen en als kleuter al tot dertig moeten tellen,…wat voor volwassenen worden zij? Dit is evenmin te voorspellen. Maar als er wel verbindingen gelegd worden in de hersentjes aangaande rekenen en taal, bestaan er dan minder verbindingen aangaande creatief denken, emoties uiten en begrijpen, en communiceren? Ik weet het niet…
En als we realistisch zijn moeten we toegeven dat de wereld niet perfect is. Iedereen heeft als het er op aankomt één of andere moeilijkheid meegemaakt in zijn kindertijd. Zijn we dan niet allemaal onthecht? En wat als we dat allemaal zijn, zijn we dus allemaal beschadigd.

Ik zit in een zwetende bus die zucht en kreunt, waar de airco niet tegenop kan. Het is hier druk. Mijn tas moet op mijn schoot, en die zweet nog erger dan ik (of zijn het mijn benen).
Ineens vergeet ik al het gezweet en zie ik een verzorgde, hippe kinderwagen met moeder erachter in de bus schuiven. Ik tref er twee baby ‘s in waarvan de een schatert van het lachen en de ander knikkebollend naar een busreiziger staart. Wat zijn ze toch lief. Wellicht hebben deze prulletjes veel hechtings-bevorderlijke synapsen gelegd. Hoe zijn ze over 30 jaar ?

Roland

Een jonge schrijver, presentator en fotograaf vol passie voor journalistiek, onze stad en nieuws.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *