[COLUMN] Constructies van constructies
Vastzittend in de continuïteit van ons leven; een constructie van verschillende constructies; je geconstrueerde werk, je bij elkaar geraapte sociale leven, je geconstrueerde hobby’s en de geconstrueerde tijdverdrijverij zoals de televisie of Social Media.
Elke constructie omzeilt mijns inziens weer een instructie van ‘boven’ (het niet-aardse) om te volgen. Want als de trein eenmaal rijdt, dan volgt hij doelgericht zijn spoor en kan zij niet afwijken van het spoor want dan komt de trein tot stilstand. Ik vind het frappant dat ongeconstrueerde, onvoorziene gebeurtenissen in ons leven toch het vermogen hebben, het ’talent’, om als enige van allen een constructie te doorbreken. Denk aan een onverwachts auto-ongeluk, het zakken voor je examen, het plotseling ziek worden of ongepland in verwachting zijn. Deze dingen gebeuren vaak buiten het spoor van ons geconstrueerde leven en dagen ons uit om onze constructies te overdenken. Soms moeten ze veranderen, soms kunnen ze blijven.
Sommigen besluiten alle eigen menselijke constructies volledig los te laten en celibataire voor het leven te worden. Onze lieve nonnen en gemeenschap chemin neuf in ‘De Heilige Driehoek’ leven zo ’n leven in ons prachtige Oosterhout. Zal die rust van het buiten de constructies om leven van ons mens zijn, maar volgens de constructies van een Hogere Liefde ook de rest van Oosterhout bereiken? Ik denk dat iedereen er naar hunkert dat het leven eens anders loopt dan gepland en voorspeld. Waarom houdt men dan ook zo van Carnaval? Dat is het perfecte voorbeeld van het ‘ontsporen’ van je huidige geconstrueerde leven en even helemaal tijdloos opgaan in foute Nederlandstalige muziek en het ongelimiteerd verkleed zijn. Waarom willen wij soms even gemaskeerd zijn? Ik vind het altijd interessant om te vragen aan de doorsnee zakenman: “stel nou dat je op een dag naar je werk gaat en het gebouw staat in vuur en vlam. Je aanschouwt al je werk en alle vastgelegde dagelijkse dingen van ‘om het uur naar dat koffie- apparaat waarvan de koffie niet te zuipen is’ naar je ‘belangrijke” documenten. Alles in de fik. Weg. Verwoest. Wat dan? Wat blijft er dan over ?”
Dan begint je innerlijke stem vrij luid te worden en wil het ons misschien iets zeggen. Waarom leven we in honderden constructies ( lees: onvrijheden, lees: ketens)? We laten bij Carnaval zien dat we heel goed zonder kunnen leven. Al hoewel die week ook speciaal is vrijGEPLAND. Ik wens een ieder van ons het besef te leven! Echt te leven en niet enkel een bewustzijn te hebben en elke dag en vastgelegde planning te doorlopen: afvinken en daar voldoening uit halen. Ik gun een ieder oprèchte voldoening in het tijdloos ergens in op gaan en beseffen dat je leeft!
Wat een lariekoek dit. Je wil heel veel zeggen maar je zegt niets…