Partij van de Aandachtsgeilheid
De Partij van de Arbeid, nou die zouden zich nog eens achter de oren mogen krabben. Door internationale politiek en verantwoordelijkheid te verwarren met partij politiek in verkiezingstijd hebben ze er een mooi potje van gemaakt. Nederland is uit de G20 gezet en dat is in tijden van recessie niet handig. Wat ook erg onhandig is, is dat ze in crisistijd een kabinet laten vallen. Als je claimt een land uit de recessie te willen helpen moet je daar ook serieus je best voor doen. Fatsoenlijke discussies voeren we in dit land over de inhoud en niet over de vorm. De missie in Uruzgan is terecht veelbesproken en omstreden. Dat betekent echter niet dat je weg kan lopen voor aangegane verantwoordelijkheden.
Nu weggaan uit Uruzgan is in zekere zin een misdaad tegen de mensheid. De kans bestaat dat de provincie vervalt in oude gewoonten en de bevolking weer massaal te leiden krijgt onder tiranie. Het vertrek van de Nederlandse troepen is voor de Australische troepen reden om te gaan. Hun missies hebben plaats onder bescherming van de Nederlandse troepen. Zonder de Nederlanders staan zij ook ineens verzwakt in een gebied waar ze ook liever niet zouden zijn. Want laten we voorop stellen dat geen enkel land zich graag mengt in een conflict dat eigenlijk een soort burgeroorlog en daarmee vooral een intern conflict is.
De Partij van de Arbeid trekt zich echter zowel wat Nederland betreft als wat Afghanistan/Uruzgan niks aan van verantwoordelijkheid. Voor populistisch zetelgewin mag de economie en de internationale status van ons land op zijn gat. Foei Wouter, je zou toch beter moeten weten!
Wat het CDA betreft, 4 gevallen kabinetten onder 1 premier zouden toch een lichtje mogen doen branden over de kwaliteiten van deze man. Het zegt niets over zijn integriteit en goede bedoelingen om hem nu toch eens te passeren. Regeren is vooruitzien en dan zou je dit soort obstakels toch aan moeten zien komen. Anders is het misschien wijs eens te kijken naar andere opties: https://www.geleidehond.nl/
@Sense: “Met de wijsheid van nu” was blijven en netjes afbouwen, want het zou gaan over een langere periode om netjes te vertrekken en niet over een volle continuering, was wat chiquer geweest. Het had ook wat problemen bespaard met G20 en Navo.
@Gerdjan: “Nu weggaan uit Uruzgan is in zekere zin een misdaad tegen de mensheid.” In mijn ogen is dit en wat ik daarna zeg geen gelegenheidsargument.
De Afghaanse overheid zal niet voor niets vragen of we willen blijven. In Irak werd destijds de Nederlandse aanpak al geprezen door bevolking en andere troepenmachten. Misschien hebben we echt iets te bieden aan de bevolking?
Tot slot,
@Sense: Wouter Bos draait/draaide ook regelmatig 180 graden 😉
Zoals soldaten zelf vertellen blijven zij des nachts in de kazerne. Dan komen de Taliban of andere krijgsheren om de bevolking te bedreigen of te doden. Die bevolking vertrouwt Nederland en de NAVO dus niet.
Begrijp ik verder goed dat we oorlog moeten voeren omdat we dan in de G20 blijven? Dus Afghanistan redden is helemaal niet het doel? Wat doen we dan met 2/3 deel van de EU dat ook niet meedoet?
Ik lees vooral gelegenheidsargumenten.
In het regeerakkoord staat aangegeven dat de Nederlandse troepen uiterlijk eind 2010 weg ziydeb gaab uit Uruzgab. Dit is de afgelopen jaren meerdere malen herhaald. Wat mij bevreemd is dat CDA en CU 180 graden zijn gedraaid op dit punt. Zeker als je claimt dat de kwestie geen kabinetscrisis waard is en de economische herstel topprioriteit heeft.
Over de motieven van Bos blijft het gissen, maar toegeven aan het verzoek had electorale zelfmoord betekend voor de PvdA. Maar voor een deel is het standpunt ook te begrijpen.
Uiteraard is het van belang dat de werkzaamheden in Uruzgan worden voortgezet, maar de Navo heeft vier jaar lang de tijd gehad om get vertrek van de Nederlandse troepen op te vangen. De minister van BuZa had veel eerder het regeringsstandpunt moeten communiceren en/of grotere druk moeten uitoefenen op andere landen om de taken over te nemen. Dit is echter afdoende gebeurd waardoor een officieel verzoek richting Den Haag ging waardoor Grijs I slachtoffer werd van politieke chantage. En in crisistijd is dat wel het laatste waar je een kabinet meer op wilt zadelen. Maxime Verhagen heeft wat dat betreft ongenadig hard gefaald; zij het in zijn rol als minister, of als strateeg.