Opinie: Euro-enthousiasme
Dinsdag 8 mei sprak Herman van Rompuy, voorzitter van de Europese raad tijdens de Nassaulezing in de grote kerk in Breda. Dat is alweer even geleden, maar met de onstuimige Europese ontwikkelingen wil ik er toch nog iets over kwijt. Wellicht heeft Herman van Rompuy mij aangestoken met het euro-enthousiasme, maar ik vind dat de zogenaamde critici en media zich regelmatig (al dan niet bewust) feitelijk foutief uitlaten over onder andere het noodfonds. Wat namelijk niet betekent €40 miljard aan uitgaven, maar garanties, die bij het faillissement dat ze moet voorkomen, alsnog deels verloren kunnen gaan. Maar dat eerste is de doelstelling van de Europese leiders, en duidelijk niet dat laatste.
Wat is de Nassaulezing?
Het aanwezige publiek bij de Nassaulezing kende de achtergrond van relaties van Ernst & Young, Businessclub Breda of BN De Stem. Van deze laatste waren ook de lezers geattendeerd op de mogelijkheid aanwezig te zijn. De lezing vindt met een tweejaarlijkse frequentie plaats en kent altijd een prominente Nederlandstalige spreker. Deze editie was het gelukt Herman van Rompuy vast te leggen. Gezien mijn politieke interesse en de actuele ontwikkelingen rondom het thema Europa was ik erg benieuwd naar de visie van dhr. Van Rompuy op “zijn” Europa. De lezing was ondanks het wat stoffige imago van “de eerste President van Europa” meer dan de moeite waard. Wist ik eerst niet meer precies wat te denken over Europa, ben ik inmiddels weer een volwaardig Euro-enthousiasteling.
De naïviteit van Europa
Het betoog van dhr. Van Rompuy trapte af met een stukje historie. Voor veel mensen is een Europa een bron van ellende. Door een instituut in Brussel worden wij verplicht te bezuinigen en krijgen wij tal van regels over ons uitgesproken. We vergeten daarbij dat Europa niet is bedoeld als doel op zichzelf of als last voor de deelnemende lidstaten. Europa draait om vriendschap. Die term kennen we maar al te goed, maar wordt eigenlijk alleen gebruikt in de persoonlijke levenssfeer. Op het gebied van naties is het iets bijzonders. Zeker in een Europa dat vele oorlogen kende. Europa heeft tot doel vriendschap te bevorderen en daarmee oorlog te voorkomen. Bij de start van wat Europa zou worden, de gemeenschap van Kolen en Staal, werden op basis van vertrouwen en vriendschap, deze voorname middelen tot oorlogsvoering bij een gemeenschappelijk instituut ingebracht.
Meer Europa
Sinds die goede oude tijd is er steeds meer Europa bijgekomen. Het draait niet alleen meer op die prachtige waarden als solidariteit, vriendschap en het voorkomen van oorlog. Deze zijn als het ware ondergesneeuwd onder toenemende regelgeving en het imago van Europa als te plukken subsidiepot. Maar laten we niet vergeten dat er ook de zaken zijn zoals vrij verkeer van goederen, diensten en personen. Het opheffen van grenscontroles wat een vrijhandelszone, met grote interne markt (350 miljoen mensen in de eurozone) oplevert . Een markt die de interesse heeft gewekt van verschillende andere landen met grote productie of groepen van die landen, die nu zoeken naar een soort gelijk verdrag van vrije handel, waardoor zij de Europese markt op kunnen, maar wij ook die van hen. Dit wordt nog eens versterkt door gezamenlijke munt die is ingevoerd.
Teveel Europa
Door de Euro-scepticus wordt inmiddels voluit beweerd dat Europa slechts voor problemen zorgt. Maar laten we vooropstellen dat de financiële crisis is over komen waaien van een ander continent. En dat het wanbeleid van individuele lidstaten nu het collectief beïnvloed. Met de Europese invloed worden deze landen nu gedwongen te bezuinigen. Iets wat hen redt van een zekere ondergang. Nederland worstelt met een noodpakket om de 3%-norm te halen, maar laten we niet vergeten dat we deze hebben afgesproken om stabiliteit te waarborgen en het (teveel) oprekken van deze norm ons richting Griekse-scenario’s kan sturen.
Natuurlijk zijn er punten van kritiek te formuleren op Europa. To little, to late werd door de heer Van Rompuy meermaals aangehaald als het ging over het antwoord op de euro-crisis. Dat is niet uit onwil of door gebrek aan “vriendschap”, maar door de consensus waarmee de Europese raad wenst beslissingen te nemen. Unaniem een voorstel aannemen kost tijd en moeite, maar is wel gebeurt. Dat is een teken van vriendschap en de wil om er samen uit te komen. Liever een veilig en stabiel Europa met vriendschappelijke banden, dan een terugkeer in individualistische politieke met alle mogelijke gevolgen van dien.
Ik ben het er totaal niet mee eens met een aantal stellingen, bijv. die open grenzen zijn alleen leuk en goed voor het grootkapitaal die zo goedkope krachten kunnen aantrekken en hun spullen overal in Europa weer kunnen verkopen, ik als burger en als klein bedrijf merkt hier helemaal niets van, behalve dat de rijken steeds rijker worden.
En wat betreft,,vriendschap & vertrouwen”daardoor wordt er minder concurrerend gewerkt met elkaar er bestaat nog maar weinig onderlinge competitie en dat is slecht voor de ontwikkeling van een maatschappij. Er is momenteel weinig dynamiek om het beter te doen dan anderen. Als 5 hardlopers vrienden zijn en altijd met elkaar gelijk over de finish willen komen zal er nooit geen wereld record meer worden verbroken.
Wat die munt betreft daar hadden ze gewoon 2 munten naast elkaar moeten laten bestaan, de gulden als nationale munt en de euro(ECU) als internationale munt.
Wat van Rompuy betreft dat is echt het werkelijke gezicht van Europa, letterlijk en figuurlijk, hij ziet wit, zwak, klein en bangig, zoals een president van Europa hoort te zijn.
Voor mij lijkt het beter Europa weer los te laten en weer met elkaar te gaan concurreren, wat betreft Ned. die heeft het in het verleden altijd wel goed gedaan dus zal Ned. zich na de Euro zich ook prima kunnen vinden, net als Denemarken, Zweden en Engeland.
Ik zie als enigste voordeel van Europa dat ik niet meer hoeft te wisselen bij Hazeldonk maar tegenwoordig denk ik daar nog wel eens met weemoed aan terug.